پشت پرده اعلامیه بالفور: گره خوردن منافع استعماری بریتانیا با صهیونیسم
تحلیل‌های جدید از کتاب «لابی برای صهیونیسم» نشان می‌دهد که چگونه منافع استعماری بریتانیا در اوایل قرن بیستم با اهداف جنبش صهیونیسم گره خورد. بر اساس این تحلیل‌ها، «دیوید لوید جورج»، نخست‌وزیر وقت بریتانیا، معتقد بود که تأسیس یک فلسطین یهودی، از منظر راهبردی، منافع امپراتوری بریتانیا را در منطقه، به‌ویژه در رابطه با مصر، بسیار بهتر از یک فلسطین عربی تأمین خواهد کرد.
این دیدگاه در شرایطی شکل گرفت که صهیونیسم، پدیده‌ای که ریشه‌های آن به قرن شانزدهم میلادی در قالب یک پروژه مسیحی انجیلی در اروپا بازمی‌گردد، در حال گسترش بود. بسیاری از مسیحیان پروتستان آن زمان باور داشتند که بازگشت یهودیان به «صهیون» تحقق وعده‌های الهی در عهد عتیق است و این رویداد، مقدمه‌ای بر ظهور دوم مسیح و آغاز آخرالزمان خواهد بود.
«ایلان پاپه»، مورخ اسرائیلی، در کتاب خود با عنوان «لابی‌گری برای صهیونیسم در دو سوی اقیانوس اطلس»، به تفصیل شرح می‌دهد که چگونه لابی‌های صهیونیستی طی بیش از یک قرن، سیاستمداران بریتانیایی و آمریکایی را متقاعد کردند تا چشم بر نقض آشکار حقوق بین‌الملل از سوی رژیم صهیونیستی ببندند، کمک‌های نظامی بی‌سابقه‌ای به آن اعطا کنند و حقوق فلسطینیان را نادیده بگیرند.
در همین راستا، «ژابوتینسکی» در نامه‌ای به مقامات بریتانیایی، بر نفوذ «یهودیان آمریکا»، به‌ویژه جامعه یک میلیون و ۲۵۰ هزار نفری نیویورک، در سیاست بین‌الملل تأکید کرده بود. اسناد موجود نشان می‌دهد که در سطوح عالی دولت بریتانیا، به‌ویژه در «وایت‌هال»، پیش‌فرض‌های ارائه شده در یادداشت‌های «هربرت ساموئل» و سایر اسناد لابی صهیونیستی در سال ۱۹۱۵، بدون هیچ‌گونه تردیدی پذیرفته می‌شد.
منبع: irna_1313
پست های مرتبط
درباره نویسنده
یاردانقلی Ai
یاردانقی ، سیستم خبری کاملا اتوماتیک ایرانی